Stel je voor dat je elke ochtend wakker wordt en je een beetje "off" voelt—net niet helemaal goed. Soms is er een hoofdpijn, andere keren een overweldigend gevoel van vermoeidheid dat zelfs een sterke kop koffie niet kan verdrijven. Je wijt het aan stress, de onvermijdelijke slijtage van een druk leven. Maar naarmate de maanden verstrijken, verergeren je symptomen. Tegen de middag is je energie uitgeput, en vreemde, vluchtige momenten van duizeligheid en verwarring verstoren je dagelijkse routine. Je zegt tegen jezelf dat het niets ernstigs is, waarschijnlijk gewoon een burn-out. Totdat, op een dag, de mist in je hoofd zo dicht wordt dat je eenvoudige taken of details die je je hele leven hebt gekend, niet meer kunt herinneren.
Artsen Zeggen: Het Zit Tussen je Oren
Wanneer je uiteindelijk naar artsen gaat voor hulp, wuiven ze je zorgen weg. Ze zeggen dat het tussen je oren zit—dat je gestrest, depressief of gewoon overwerkt bent. Je krijgt kruiden supplementen voorgeschreven zoals valeriaan en ginkgo biloba, en een lange lijst van vage diagnoses: fibromyalgie, chronisch vermoeidheidssyndroom, multiple sclerose of erger, psychiatrische stoornissen. De medicijnen helpen niet, de tests blijven onduidelijk, en jaren verstrijken terwijl je op zoek blijft naar antwoorden. Beetje bij beetje raak je de verbinding met je geliefden kwijt, terwijl vrienden en familie moeite hebben om de onzichtbare ziekte die je leven consumeert, te begrijpen.
Het Ontoereikende Excuus van Covid
Misschien had je enkele maanden of een jaar geleden Covid, en nu beweren artsen dat je aanhoudende symptomen te wijten zijn aan Long Covid. Maar je kent genoeg mensen die het virus hebben gehad en vandaag kerngezond zijn, lang na hun infectie. De Covid-pandemie, hoewel verwoestend, is ook een handig excuus geworden om een diepere, sinistere waarheid te maskeren.
De Werkelijke Oorzaak: Een Verborgen Infectie
Ondertussen richt de werkelijke boosdoener—een sluipende bacteriële infectie genaamd Borrelia—stilletjes ravage aan in je lichaam, onopgemerkt door het zorgsysteem dat je zou moeten beschermen. En je bent niet alleen. Miljoenen mensen wereldwijd lijden in stilte, zich er niet van bewust dat Borrelia de oorzaak is van hun mysterieuze kwalen.
Ondanks de ernst van de infectie hebben weinig mensen in je omgeving zelfs maar van Borrelia gehoord of begrijpen ze de schade die het kan aanrichten. Zelfs de duurste artsen herkennen de gevolgen niet.
De Arrogantie van de Medische Wereld
Veel artsen stralen zelfvertrouwen uit en geloven dat ze de complexiteit van ziektes begrijpen. Maar dit zelfvertrouwen verblindt hen vaak voor aandoeningen die ze niet volledig begrijpen, wat leidt tot misdiagnoses en verkeerde behandelingen met soms verwoestende gevolgen. Dit fenomeen, bekend als 'cognitieve bias,' is niet zomaar een onschuldige vergissing—het is een ernstige fout die patiënten schaadt, soms met wrede gevolgen.
Een Verborgen Epidemie: De Angstaanjagende Realiteit van Borrelia-Infecties
Dit is geen horrorverhaal. Het is de angstaanjagende realiteit voor miljoenen mensen wereldwijd die in stilte lijden aan de gevolgen van Borrelia-infecties, beter bekend als de ziekte van Lyme. Schokkend genoeg blijft, ondanks het groeiend aantal getroffenen, het grootste deel van het publiek—en een groot deel van de medische gemeenschap—in het duister.
Achter gesloten deuren, of het nu thuis is, in dokterspraktijken of ziekenhuizen, blijven miljoenen mensen in pijn achter—misdiagnosticeerd, genegeerd, zelfs vergeten. Deze individuen worstelen met chronische, onverklaarbare gezondheidsproblemen en verliezen de hoop op ooit verlichting te vinden. De echte oorzaak? Een epidemie die zich wereldwijd verspreidt zonder veel aandacht. Wat nog verontrustender is? Het kan jou of iemand die je liefhebt overkomen—en je zou het niet eens doorhebben. Misschien is dat al zo.
Het Bewijs van een Verborgen Pandemie
Studies tonen aan dat miljoenen mensen wereldwijd risico lopen op Borrelia-infecties. Alleen al in Europa worden naar schatting jaarlijks tot 500.000 gevallen van de ziekte van Lyme gemeld, terwijl de VS jaarlijks bijna 475.000 gevallen rapporteert. Deze cijfers zijn echter waarschijnlijk slechts het topje van de ijsberg vanwege wijdverspreide onderrapportage en misdiagnose. Voor elk officieel gediagnosticeerd geval blijven talloze anderen onopgemerkt door de vage, multisystemische aard van Borrelia-gerelateerde ziekten.
De ware omvang van deze verborgen pandemie is vastgesteld, maar blijft grotendeels onbesproken.
Overweeg dit fragment uit een wetenschappelijke publicatie waarin de schaal van de crisis wordt beschreven:
"Voorbeelden uit de analyses voor de schatting van Lyme-borreliose in 2018 zijn onder andere: incidentie – VS 473.000/jaar, Duitsland 471.000/jaar, Frankrijk 434.000/jaar, en VK 132.000/jaar; prevalentie – VS 2,4 miljoen, Duitsland 2,4 miljoen, Frankrijk 2,2 miljoen, en VK 667.000. Totale infecties – VS 10,0 miljoen en VK 2,8 miljoen. Wereldwijde schattingen voor 2018 suggereren een prevalentie van 62,1 miljoen. Deze cijfers overstijgen de officieel gepubliceerde gegevens, wat zowel de onderrapportage van gediagnosticeerde gevallen weerspiegelt, zoals erkend door gezondheidsinstanties, als het aanzienlijke aantal niet-gediagnosticeerde en verkeerd gediagnosticeerde gevallen."
Dit waren de cijfers voor 2018. Laten we naar recentere bevindingen gaan:
Nieuw onderzoek schat de wereldwijde seroprevalentie van Borrelia op 14,5% (95% BI 12,8% tot 16,3%), met de top drie regio's zijnde Centraal-Europa op 28,6%, Oost-Azië op 28,3%, en West-Europa op 18,0%.
Dit betekent statistisch gezien dat als je in een kamer bent met meerdere mensen, er een grote kans is dat een van hen de ziekte van Lyme heeft. Vergroot die aantallen naar je hele buurt, wijk, of stad—plotseling wordt de omvang van het probleem alarmerend. Lyme is niet zomaar een zeldzame infectie; het treft waarschijnlijk mensen om je heen, of ze het nu weten of niet. Misschien ben jij zelfs geïnfecteerd.
Bronnen:
Het Nog Engere Deel: Seksuele Overdracht van Lyme
De ziekte van Lyme, veroorzaakt door de Borrelia burgdorferi-bacterie, behoort tot dezelfde familie als de bekende seksueel overdraagbare infectie syfilis. Onder een microscoop zijn de twee bacteriën bijna niet van elkaar te onderscheiden.
In een baanbrekende onthulling dagen onderzoekers nu het lang gekoesterde geloof uit dat de ziekte van Lyme uitsluitend door teken wordt overgedragen. Schokkend nieuw bewijs suggereert dat Borrelia ook door seksueel contact kan worden verspreid.
Hoewel de ziekte van Lyme historisch geassocieerd is met tekenbeten, wijst opkomend onderzoek op de mogelijkheid van overdracht van mens op mens. Volgens een controversiële nieuwe studie hebben zowel dierlijk als menselijk onderzoek alarmerend bewijs aangetoond dat de Borrelia-bacterie tijdens intieme ontmoetingen zou kunnen worden overgedragen—net als syfilis.
In een experiment werd Borrelia aangetroffen in de genitale afscheidingen van Lyme-geïnfecteerde individuen, waaronder heteroseksuele koppels die onbeschermde seks hadden. Deze bevindingen, gecombineerd met eerdere studies die seksuele overdracht in diermodellen tonen, suggereren dat de Lyme-spirocheet de teek volledig zou kunnen omzeilen.
Deze ontdekking zou Lyme niet alleen als een door teken overgedragen ziekte kunnen herdefiniëren, maar mogelijk ook als een seksueel overdraagbare infectie (SOI). Als dit waar blijkt te zijn, zou dit een radicale verschuiving vereisen in hoe Lyme wordt gediagnosticeerd, behandeld en begrepen binnen de medische wereld.
Deskundigen waarschuwen dat deze onthulling mogelijk een dringende behoefte aan nieuwe behandelingen creëert, aangezien de huidige therapieën mogelijk niet volledig effectief zijn in gevallen van seksuele overdracht. De implicaties van deze ontdekking zijn enorm, wat wijst op een veel bredere transmissieroute dan eerder werd gedacht, en mogelijk miljoenen meer individuen wereldwijd treft. Het aangehaalde wetenschappelijke rapport is "Sexuele overdracht van Lyme: het paradigma van door teken overgedragen ziekten uitdagen".
Een recent onderzoek heeft verontrustende vragen opgeworpen over de overdracht van Lyme-borreliose, een door teken overgedragen ziekte veroorzaakt door Borrelia burgdorferi. Hoewel teken bekende dragers zijn, onderzoeken wetenschappers nu of de ziekte ook via seksueel contact of andere wegen kan worden overgedragen.
De toename van Lyme-gevallen, vooral in Europa en Noord-Amerika, kan verband houden met factoren zoals klimaatverandering, verstedelijking en verbeterde diagnostische methoden. Sommige studies suggereren echter dat Borrelia-spirocheten mogelijk tussen mensen worden overgedragen, vergelijkbaar met seksueel overdraagbare infecties zoals syfilis. Bewijs uit diermodellen en menselijke genitale afscheidingen wijst op deze mogelijkheid, hoewel definitief bewijs nog ontbreekt.
Deskundigen roepen op tot verder onderzoek om te bepalen of Lyme inderdaad seksueel overdraagbaar kan zijn, een bevinding die de aanpak van het beheer en de preventie van deze ziekte ingrijpend zou kunnen veranderen. Het aangehaalde artikel is "Sexuele Overdracht van Lyme-Borreliose? De Vraag die om een Antwoord Vraagt".
Lyme-Borreliose Kan Worden Overgedragen van Zwangere Vrouwen op hun Baby's
Een van de minder bekende maar zeer zorgwekkende aspecten van Lyme is de mogelijkheid dat de ziekte wordt overgedragen van zwangere vrouwen op hun ongeboren kinderen. Dit fenomeen, bekend als congenitale Lyme-borreliose, treedt op wanneer de Borrelia burgdorferi-bacterie de placentabarrière passeert en de foetus infecteert tijdens de zwangerschap.
Onderzoek heeft aangetoond dat onbehandelde Lyme-ziekte bij zwangere vrouwen kan leiden tot ernstige complicaties voor de baby, waaronder miskraam, doodgeboorte, vroeggeboorte en ontwikkelingsproblemen na de geboorte. De bacterie kan de hersenen, het hart en andere vitale organen van de foetus infecteren, wat mogelijk leidt tot langdurige gezondheidsproblemen.
Nog verontrustender is dat veel zwangere vrouwen zich er niet van bewust zijn dat ze Lyme hebben, aangezien de symptomen subtiel of verkeerd gediagnosticeerd kunnen worden. Hierdoor worden veel baby’s geboren met de infectie zonder dat de moeder ooit de juiste behandeling heeft gekregen.
Vroege detectie en behandeling met antibiotica tijdens de zwangerschap zijn cruciaal om overdracht te voorkomen en zowel moeder als baby te beschermen. Zwangere vrouwen die in gebieden wonen waar Lyme veel voorkomt of vermoeden dat ze zijn blootgesteld, moeten onmiddellijk medisch advies inwinnen om tijdige diagnose en behandeling te garanderen.
Een onderzoek geleid door het Children’s National Hospital heeft als doel de impact van Lyme tijdens de zwangerschap op de hersenontwikkeling van de foetus en de neuro-ontwikkelingsresultaten in de vroege kindertijd te onderzoeken. Deze pilotstudie, onder leiding van Dr. Sarah Mulkey, richt zich op het gebrek aan kennis over hoe blootstelling aan Lyme in utero de neuro-ontwikkeling beïnvloedt. Gefinancierd door het Clinical Trials Network for Lyme en ondersteund door de Steven and Alexandra Cohen Foundation, werkt het onderzoeksteam samen met belangenorganisaties om patiëntgerichte, trauma-sensitieve onderzoeken uit te voeren. De studie hoopt de prenatale en postnatale zorg voor baby’s die tijdens de zwangerschap aan Lyme zijn blootgesteld, te verbeteren. ("Zwangerschap en Vroege Neuro-ontwikkelingsresultaten na Blootstelling aan Lyme in Utero")
Een casusrapport geleid door Giusto Trevisan beschrijft 11 zwangere vrouwen met Lyme-Borreliose (LB), waarbij de mogelijkheid van verticale overdracht van Borrelia burgdorferi wordt onderzocht. Uit de studie blijkt dat tijdige behandeling met Amoxicilline de risico’s op bijvoorbeeld miskraam, vroeggeboorte en zeldzame hartproblemen aanzienlijk vermindert. Vroege interventie, zelfs bij asymptomatische seropositieve vrouwen, is cruciaal om complicaties voor zowel moeder als pasgeborene te voorkomen. De meeste baby’s werden gezond geboren, met slechts één geval van angiomateuze vlekken, die met de tijd verdwenen. Het rapport benadrukt het belang van routinematige screening in LB-endemische gebieden tijdens de zwangerschap. ("Casusrapport: Lyme-Borreliose en Zwangerschap - Onze Ervaring")
Ondanks dat Lyme de meest voorkomende door vectoren overgedragen infectie ter wereld is, worden zwangere vrouwen en vrouwen die in vitro fertilisatie ondergaan niet routinematig getest op Lyme, zelfs niet in endemische gebieden. Dit staat in schril contrast met syfilis, wat een standaard prenatale screeningstest is. Zowel Lyme als syfilis worden veroorzaakt door spirocheet-bacteriën en kunnen ernstige gevolgen hebben als ze op de foetus worden overgedragen, zoals miskraam, doodgeboorte of ontwikkelingsproblemen. Gezien de mogelijke risico’s is er een dringende behoefte om Lyme-screening op te nemen in de prenatale zorg voor vroege detectie en behandeling, vergelijkbaar met syfilis.
Dringende Motie voor Resolutie over de Ziekte van Lyme Aangenomen in het Europees Parlement, Maar Regeringen en de EU Blijven Zwijgen
In 2018 werd een motie voor een resolutie over de ziekte van Lyme (borreliose) voorgesteld in het Europees Parlement, waarin werd gewezen op de kritieke tekortkomingen in de diagnose, behandeling en het bewustzijn van deze steeds vaker voorkomende ziekte. Ondanks deze motie zijn regeringen in heel Europa grotendeels stil gebleven en hebben ze geen significante actie ondernomen om het probleem aan te pakken.
De resolutie benadrukte belangrijke zorgen, met name dat er geen Europese consensus is over de behandeling, diagnose en screening van Lyme, en dat nationale praktijken sterk verschillen (Punt E). Dit gebrek aan standaardisatie heeft geleid tot inconsistente reacties in de gezondheidszorg, waarbij veel patiënten een vertraagde diagnose en onvoldoende behandeling ervaren. De motie benadrukte ook dat de werkelijke omvang van de ziekte van Lyme in de EU onbekend is vanwege het gebrek aan consistente statistieken, verschillende casusdefinities en uiteenlopende laboratoriummethoden (Punt J).
De motie benadrukte dat een betrouwbaardere vroege diagnose het aantal gevallen in latere stadia drastisch zou kunnen verminderen, de kwaliteit van leven van patiënten zou verbeteren en de financiële last voor de zorgstelsels met naar schatting €330 miljoen binnen vijf jaar zou kunnen verlagen, volgens het DualDur EU-onderzoeksproject. Toch worden veel patiënten niet tijdig gediagnosticeerd of behandeld en voelen ze zich vaak genegeerd door de autoriteiten, waarbij sommigen aanhoudende symptomen ontwikkelen die leiden tot chronische ziekte (Punt H).
Een ander belangrijk probleem dat werd aangekaart was het ontbreken van specifieke ICD-codes die onderscheid maken tussen vroege en late stadia van de ziekte van Lyme, en het ontbreken van individuele codes voor de verschillende late symptomen (Punt K). Daarnaast werd opgemerkt dat de behandelingsrichtlijnen van ILADS (International Lyme and Associated Diseases Society) verschillen van die van IDSA (Infectious Diseases Society of America), wat verdere verschillen in behandelmethoden in de EU veroorzaakt (Punt L).
Ondanks deze dringende zorgen is er weinig gedaan om een verenigde Europese aanpak vast te stellen, waardoor veel patiënten zonder de nodige zorg en ondersteuning blijven.
Referentie: "Motie voor een resolutie - B8-0514/2018", Europees Parlement
Meer dan Alleen Teken: Andere Insecten die Lyme en Gerelateerde Infecties Kunnen Overdragen
Hoewel teken de meest bekende vectoren zijn van Borrelia en de ziekte van Lyme, zijn ze verre van de enige bedreiging. Een verscheidenheid aan andere insecten kan Borrelia en andere door teken overgedragen infecties overbrengen, wat de wereldwijde strijd tegen deze verborgen epidemie verder bemoeilijkt. Helaas zijn veel mensen, waaronder zorgprofessionals, zich niet bewust van deze alternatieve overdrachtsroutes, waardoor miljoenen risico lopen op niet-gediagnosticeerde infecties.
Muggen: De Over het Hoofd Gezien Schuldigen?
Hoewel teken voornamelijk verantwoordelijk zijn voor de ziekte van Lyme, suggereren studies dat muggen ook een rol kunnen spelen bij de verspreiding van Borrelia. Een baanbrekend onderzoek heeft Borrelia-soorten in muggen in heel Duitsland gedetecteerd, wat wijst op een mogelijke nieuwe vector voor de ziekte van Lyme. Onderzoekers onderzochten muggen van 42 locaties en identificeerden Borrelia afzelii, Borrelia bavariensis en Borrelia garinii in verschillende muggensoorten, waaronder Aedes en Culex. Dit is de eerste studie die Duitse muggen analyseert op Borrelia, waarbij de mogelijkheid van zowel transstadiale als transovariële overdracht van deze pathogenen wordt onthuld. De bevindingen onderstrepen de noodzaak van verder onderzoek om te bepalen of muggen kunnen bijdragen aan de verspreiding van Lyme, traditioneel geassocieerd met teken. ("Voorkomen van Borrelia burgdorferi s.l. in verschillende muggen geslachten (Culicidae) in Centraal-Europa")
Een onderzoek uitgevoerd in de bosrijke gebieden van Szczecin onderzocht de prevalentie van Borrelia burgdorferi in teken en muggen. Onderzoekers verzamelden 1.699 teken (Ixodes ricinus) en 2.862 muggen (Aedes en Culex-soorten) tussen 2004 en 2005. Met behulp van indirecte immunofluorescentie vonden ze Borrelia in 16,6% van de volwassen teken en 16,5% van de nimfen. Onder de muggen was 1,7% van de vrouwtjes, 3,2% van de larven en 1,6% van de poppen besmet. De studie bevestigt teken als de primaire vectoren voor de ziekte van Lyme, maar wijst er ook op dat muggen een secundaire rol kunnen spelen in de overdracht van de pathogeen. ("Teken en Muggen als Vectoren van Borrelia burgdorferi s. l. in de Bosgebieden van Szczecin")
Hoewel dit onderzoek nog in ontwikkeling is, heeft bewijs aangetoond dat Borrelia-spirocheten zijn aangetroffen in de speekselklieren van muggen, wat zorgen oproept dat deze insecten de ziekte ook kunnen overdragen. Gezien de wereldwijde aanwezigheid van muggen, zou dit de gebieden en populaties die risico lopen op Lyme en verwante infecties aanzienlijk kunnen vergroten.
Vlooien: Een Sluwe Vector
Vlooien, meestal geassocieerd met huisdieren en knaagdieren, zijn ook geïdentificeerd als mogelijke dragers van Borrelia-bacteriën. Vlooien zijn aangetoond als dragers van en kunnen een reeks ziekteverwekkers overdragen, waaronder soorten Borrelia, Bartonella (een andere door teken overgedragen ziekte), en Rickettsia, die verschillende vormen van terugkerende koorts en andere ziekten kunnen veroorzaken. Vlooien kunnen van dieren op mensen springen en hen infecteren zonder dat ze het doorhebben. Omdat deze vectoren minder nauwlettend worden gevolgd dan teken, worden door vlooien overgedragen Borrelia-infecties waarschijnlijk ondergerapporteerd en verkeerd gediagnosticeerd. ("Nieuwe vondsten van pathogene bacteriën in verschillende soorten vlooien verzameld van huisdieren en peri-domestische dieren in Spanje. Een potentiële zoönotische bedreiging?") ("Het voorkomen van Borrelia burgdorferi sensu lato in bepaalde ectoparasieten (Mesostigmata, Siphonaptera) van Apodemus flavicollis en Myodes glareolus in geselecteerde locaties in de Tsjechische Republiek")
Luizen: Kleine Overdragers van Ziekte
Kleerluis, vooral in gebieden met slechte hygiëne of overbevolking, is gedocumenteerd als drager van Borrelia recurrentis. Deze luizen kunnen gemakkelijk tussen mensen verspreiden, vooral in omstandigheden waar mensen dicht op elkaar leven. Omdat terugkerende koorts op andere ziekten kan lijken, wordt het vaak niet herkend, vooral in gebieden waar luizenplagen veel voorkomen. ("Infectieziekten", David A. Warrell, in Infectious Diseases (Vierde Editie), 2017)
Mijten: Een Verborgen Bedreiging
Mijten, waaronder bepaalde soorten vogelmijten, worden verdacht van het overbrengen van Lyme-achtige symptomen. Hoewel direct bewijs dat mijten een vector zijn voor Borrelia beperkt blijft, worden gevallen van mijtenplagen in verband gebracht met mysterieuze huiduitslag en systemische ziekten die op Lyme lijken. Mijten kunnen huizen besmetten en verspreiden zich vaak van vogelnesten naar mensen, en hun beten worden vaak over het hoofd gezien als onschuldige irritaties. Toch blijft de mogelijkheid dat deze kleine wezens infecties kunnen overdragen een groeiende zorg.
Vliegen: Niet Alleen een Lastpost
Steekvliegen, zoals paardenvliegen en dazen, zijn bestudeerd op hun mogelijke rol in de overdracht van Borrelia en andere pathogenen. In gebieden met grote populaties steekvliegen, zoals moerassen en landelijke gebieden, kan het risico op alternatieve overdrachtsroutes groter zijn dan eerder werd gedacht. ("Teken en stekende insecten besmet met de veroorzaker van Lyme, Borrelia burgdorferi." L A Magnarelli en J F Anderson)
Een Breder Beeld van Infectie
Het idee dat teken de enige boosdoeners zijn bij de verspreiding van Lyme en andere Borrelia-infecties is een gevaarlijke simplificatie. Met muggen, vlooien, luizen, mijten en vliegen die allemaal potentiële vectoren zijn, kan het werkelijke risico veel wijder verspreid zijn dan de meeste mensen zich realiseren. Helaas, omdat de medische focus grotendeels op tekenbeten blijft, gaan miljoenen infecties veroorzaakt door deze andere insecten mogelijk onopgemerkt of verkeerd gediagnosticeerd.
Dit bredere begrip van overdracht onderstreept de noodzaak voor meer onderzoek en bewustwording. Zorgverleners moeten erkennen dat Lyme en verwante infecties niet beperkt zijn tot tekenbeten. Zolang artsen en volksgezondheidsinstanties deze alternatieve vectoren blijven negeren, zal de ware omvang van de epidemie verborgen blijven en zullen talloze mensen blijven lijden zonder de juiste diagnose of behandeling.
Een Andere Wereldwijde Onbekwaamheid: Waarom Artsen de Symptomen van de Ziekte van Lyme Niet Begrijpen
Een van de meest opvallende problemen in de wereldwijde Lyme-crisis is het diepe onbegrip van de symptomen, zelfs onder getrainde zorgprofessionals. De meeste artsen kennen alleen de “klassieke” Lyme-symptomen: een bullseye-uitslag, gewrichtspijn en griepachtige klachten na een tekenbeet. Maar de werkelijkheid is veel complexer en gevaarlijker.
Er zijn meer dan 20 bekende soorten Borrelia die mensen kunnen infecteren, elk met een breed scala aan symptomen. Deze soorten omvatten Borrelia burgdorferi (de belangrijkste oorzaak van Lyme in Noord-Amerika), Borrelia afzelii en Borrelia garinii (vaker voorkomend in Europa en Azië), en verschillende andere soorten. Elke soort kan zijn eigen unieke symptomen veroorzaken, en veel van deze symptomen gaan verder dan de typische Lyme-verschijnselen die artsen herkennen.
Zo kunnen sommige soorten vooral de huid en gewrichten aantasten, terwijl andere voornamelijk het zenuwstelsel of het hart aanvallen, wat kan leiden tot neurologische symptomen, cognitieve achteruitgang of hartblokkade. Zelfs ervaren artsen zijn zich vaak niet bewust van deze diversiteit, wat leidt tot fouten in diagnose en behandeling.
In feite weten de meeste artsen niet eens hoeveel verschillende Borrelia-soorten de ziekte van Lyme kunnen veroorzaken of welke reeks symptomen elke soort kan opleveren. Als je een reguliere arts vraagt hoeveel Borrelia-soorten mensen kunnen infecteren of welke specifieke symptomen ze veroorzaken, zouden ze waarschijnlijk moeite hebben om te antwoorden. Wat nog erger is, veel zorgprofessionals zijn zich er niet van bewust dat het niet ongewoon is dat een enkele patiënt meerdere Borrelia-soorten tegelijk draagt, wat het klinische beeld verder compliceert.
Deze kloof in medische kennis leidt tot wijdverbreide misdiagnoses. Patiënten die lijden aan minder voorkomende Borrelia-soorten of die meerdere stammen dragen, ervaren vaak jarenlang onverklaarbare symptomen terwijl artsen verkeerde diagnoses stellen zoals chronisch vermoeidheidssyndroom, fibromyalgie of psychiatrische stoornissen. Ze behandelen de symptomen maar missen de onderliggende oorzaak volledig, waardoor patiënten lijden aan een ziekte die in een vroeg stadium behandeld had kunnen worden.
Dit gebrek aan bewustzijn vertegenwoordigt een enorme tekortkoming in de wereldwijde medische opleiding. Het gaat niet alleen om de moeilijkheid van de diagnose van Lyme; het gaat om het feit dat artsen niet de informatie hebben die ze nodig hebben om het volledige spectrum van Borrelia-soorten en hun manifestaties te begrijpen. In veel opzichten is dit weer een voorbeeld van wereldwijde onbekwaamheid, waarbij miljoenen lijden door de onwetendheid of verouderde kennis van de medische gemeenschap.
Het Grootste Falen van de Medische Gemeenschap: Onwetendheid en Misdiagnose
Hoe is het mogelijk dat zoveel mensen lijden aan een enkele bacteriële infectie zonder adequate diagnose of behandeling? Het antwoord ligt in een massaal falen van de medische gemeenschap om de complexiteit en reikwijdte van Borrelia-infecties te herkennen.
Borrelia wordt vaak "De Grote Nabootser" genoemd omdat de symptomen vaag en gevarieerd zijn en talloze andere aandoeningen kunnen nabootsen—zoals chronisch vermoeidheidssyndroom, fibromyalgie, multiple sclerose, reumatoïde artritis en zelfs psychiatrische ziekten zoals depressie of angst. De complexiteit van de infectie heeft geleid tot een perfecte storm voor misdiagnoses.
Een schokkende studie van de Columbia University wees uit dat meer dan 50% van de patiënten met chronische, onverklaarbare symptomen—neurologische problemen, gewrichtspijn, ernstige vermoeidheid—positief testte op Borrelia-infecties. Veel van deze mensen hadden jarenlang te maken met misdiagnoses, werden van specialist naar specialist gestuurd en kregen ineffectieve behandelingen. Zelfs in landen waar Lyme bekend is, zoals de VS en Europa, blijft de ziekte ondergerapporteerd en slecht begrepen.
Een bijzonder verontrustend aspect van deze crisis is de controverse rond Chronische Lyme of het Post-Behandelingssyndroom van Lyme (PTLDS). Voor patiënten die in de vroege stadia van de infectie onvoldoende worden behandeld, kan Borrelia chronisch worden, wat leidt tot jarenlange slopende symptomen. Toch wijzen veel artsen chronische Lyme volledig af en beroepen zich op verouderde richtlijnen en onvoldoende onderzoek naar de langetermijngevolgen van de ziekte. Feitelijk worden patiënten in de steek gelaten—gedwongen te lijden aan een aandoening die de moderne geneeskunde weigert volledig te erkennen.
Patiënten met Ziekten zoals Multiple Sclerose en Dodelijke Ziekten zoals ALS Hebben Jarenlang Ongediagnosticeerde Lyme Gehad
Multiple sclerose (MS) is een ernstige, invaliderende ziekte die jonge volwassenen treft en een aanzienlijke economische last vormt. Ondanks vooruitgang in symptoombeheer en ziektedodificerende therapieën bestaat er geen genezing. De prevalentie van MS valt samen met de verspreiding van de Lyme-verwekker, Borrelia burgdorferi, die door Ixodes-teken wordt overgedragen. Seizoenspatronen van MS-gevallen komen overeen met die van Lyme, wat wijst op een mogelijke link. ("Chronische Lyme-borreliose aan de basis van multiple sclerose – is een genezing met antibiotica mogelijk?")
Een ander rapport bespreekt een 45-jarige vrouw met de diagnose multiple sclerose (MS), die ook positief getest werd op Lyme-serologie. Ondanks haar diagnose MS was de patiënte blootgesteld aan teken, en tests bevestigden blootstelling aan Borrelia burgdorferi, de bacterie die verantwoordelijk is voor Lyme. Deze casus roept vragen op over de relatie tussen Lyme-neuroborreliose en MS-achtige neurologische symptomen, vooral in regio's waar Lyme niet endemisch is. De overlap van symptomen tussen Lyme en MS maakt de diagnose en behandeling ingewikkeld, zoals in dit geval. ("Multiple Sclerose en Positieve Lyme-Serologie" door Marco Aurélio Lana-Peixoto, gepubliceerd in 1994)
Een studie in Suffolk County, New York, wees uit dat 9 van de 19 patiënten met de diagnose amyotrofische laterale sclerose (ALS) serologisch bewijs hadden van blootstelling aan Borrelia burgdorferi (de ziekte van Lyme), vergeleken met 4 van de 38 controles. De meeste seropositieve patiënten waren mannen en sommigen toonden verbetering met antibioticabehandeling, terwijl anderen dat niet deden. Dit suggereert een mogelijke associatie tussen ALS en Borrelia-infectie, vooral in hyperendemische Lyme-gebieden, hoewel geen van de ALS-patiënten typische Lyme-symptomen had. ("Immunologische reactiviteit tegen Borrelia burgdorferi bij patiënten met motor neuron ziekte")
Een casusonderzoek rapporteerde een significante herstel in een patiënt die aanvankelijk werd beschouwd als ALS-patiënt, na behandeling met antibiotica voor Lyme en Babesia-infecties. Dit roept de verontrustende mogelijkheid op dat sommige ALS-diagnoses onjuist kunnen zijn, waarbij de ware oorzaak Lyme is. De verbinding tussen ALS en Lyme-blootstelling heeft een statistisch significante link aangetoond, vooral in gebieden waar Lyme veel voorkomt, wat dringende oproepen tot verder onderzoek doet ontstaan. ("Herstel van motor neuron ziekte geassocieerd met IV ceftriaxon en anti-Babesia therapie", W T Harvey, D Martz)
Nog Beangstigender: Lyme-Testen Werken Niet en Artsen Weten Het Niet
Het immuunsysteem van elke persoon reageert anders op Borrelia-infecties. Sommige mensen produceren langzaam of in lage hoeveelheden antilichamen, waardoor het moeilijk is voor standaardtests zoals ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay) of Western blot om de infectie op te sporen, vooral in de vroege of late stadia van de ziekte. Dit betekent dat als je de test op het verkeerde moment afneemt, je misschien niet weet dat je de infectie hebt.
Er zijn meer dan 20 bekende soorten Borrelia die Lyme kunnen veroorzaken, elk met unieke uitdagingen voor het testen. De meeste tests zijn ontworpen om antilichamen tegen Borrelia burgdorferi op te sporen, de meest voorkomende stam in Noord-Amerika. Infecties veroorzaakt door andere stammen, vooral in Europa en Azië, kunnen echter onopgemerkt blijven, wat leidt tot vals-negatieve resultaten.
Borrelia-bacteriën staan er ook om bekend zich in weefsels te verbergen, waardoor het immuunsysteem ze moeilijk kan detecteren. Hierdoor kunnen patiënten mogelijk niet genoeg antilichamen aanmaken voor een test om op te sporen, hoewel de bacteriën actief blijven in hun lichaam. Zodra de bacteriën de hersenen, het zenuwstelsel, pezen of ogen infiltreren, kunnen tests voortdurend negatieve resultaten geven, ondanks een actieve infectie.
Hoewel de Western blot-test als de gouden standaard wordt beschouwd, heeft deze beperkingen. In veel landen meet deze test slechts een klein aantal eiwitbanden—vaak slechts 5-7—vergeleken met meer dan 15 in andere landen. Volgens de richtlijnen van de CDC zijn vijf positieve banden vereist voor een officiële diagnose, waardoor veel patiënten ongediagnosticeerd blijven. Dit leidt tot onbehandelde infecties, wat voor veel patiënten kan resulteren in invaliditeit of zelfs de dood.
De verouderde richtlijnen van de CDC voor Lyme-testen, die vereisen dat patiënten vijf positieve banden op een Western blot-test tonen voor een formele diagnose, vormen een deel van het probleem. Miljoenen individuen die slechts één of twee banden tonen, blijven ongediagnosticeerd en onbehandeld, wat leidt tot ernstige langetermijngevolgen voor de gezondheid.
Vals-negatieve resultaten van ELISA-tests vormen een belangrijke barrière bij het identificeren van Lyme. Deze tests, vanwege hun lage gevoeligheid, slagen er vaak niet in om de infectie op te sporen, wat de behandeling vertraagt. Artsen zouden niet alleen op ELISA-tests moeten vertrouwen voor de diagnose, aangezien deze methode vaak actieve infecties mist.
Een recent onderzoek bracht significante problemen aan het licht met de huidige diagnostische tests voor Lyme, vooral met de veelgebruikte ELISA-test. Onderzoekers vergeleken acht verschillende ELISA-systemen en vijf immunoblots en ontdekten grote discrepanties in het detecteren van anti-Borrelia-antilichamen. Ze ontdekten dat veel patiënten met een vermoeden van Lyme vals-negatieve resultaten kregen, waardoor ze ongediagnosticeerd en onbehandeld bleven.
De studie, waarin 89 patiëntmonsters werden getest, toonde aan dat het percentage positieve ELISA-resultaten sterk varieerde, van 34% tot 61%. Deze inconsistentie wijst op een ernstig probleem in het diagnostische proces, aangezien veel patiënten met actieve infecties niet nauwkeurig worden geïdentificeerd. Sommige tests gaven zelfs negatieve resultaten bij patiënten die later door andere methoden met Lyme werden bevestigd. ("Grote verschillen tussen teststrategieën voor de detectie van anti-Borrelia-antilichamen worden onthuld door acht ELISA's en vijf immunoblots te vergelijken", C. W. Ang, D. W. Notermans, M. Hommes, A. M. Simoons-Smit, en T. Herremans, 2011)
Het Gezondheidszorgsysteem Heeft Nauwkeurige Testmethoden Verlaten
Echt nauwkeurige diagnostische methoden, zoals directe microscopische observatie van bloed en weefsels en cultuurisolatie, zijn uit het zorgsysteem verdwenen. In plaats daarvan blijven alleen de minder betrouwbare en vaak onnauwkeurige antilichaam-bloedtesten over.
Hoewel wetenschappers over de hele wereld geavanceerde technologieën zoals Donkerveldmicroscopie (DFM) blijven gebruiken om Borrelia op te sporen, zijn deze methoden niet beschikbaar voor de miljoenen mensen die wereldwijd aan Lyme lijden. Tegelijkertijd is Donkerveldmicroscopie een eenvoudige en betaalbare methode. Het vereist slechts een kundige microbioloog en een licht gespecialiseerde microscoop, wat het een haalbare optie maakt—maar nog steeds onbereikbaar voor de miljoenen die het nodig hebben. ("Todar's Online Textbook of Bacteriology", K. Todar, Universiteit van Wisconsin-Madison, Afdeling Bacteriologie, https://en.wikipedia.org/wiki/Borrelia & https://textbookofbacteriology.net/ Lyme.html 2004)
Voorbereiding op een Lyme-Test: Biofilms Afbreken
Voordat een Lyme-test wordt uitgevoerd, moeten patiënten zich voorbereiden door gedurende een maand het immuunsysteem te stimuleren en Borrelia-biofilms af te breken. Dit voorbereidingsproces helpt de nauwkeurigheid van de tests te verbeteren, omdat het de kans vergroot dat de bacteriën in het lichaam worden gedetecteerd. Door zich te richten op de biofilms en de immuunactiviteit te stimuleren, worden de kansen op nauwkeurigere resultaten aanzienlijk verhoogd.
Voor een gedetailleerde handleiding over hoe u zich kunt voorbereiden op een Lyme-test, inclusief het belang van het afbreken van biofilms en het stimuleren van het immuunsysteem, lees het artikel "Voorbereiding op de Ziekte van Lyme (Borrelia) Test." Deze informatie kan uw kans op nauwkeurige testresultaten aanzienlijk verbeteren.
Elke Arts Moet de Honderden Niet-Specifieke Symptomen van Borrelia Herkennen
Om de diagnose van Lyme te verbeteren, is het cruciaal dat alle zorgprofessionals, ongeacht hun specialisatie, bekend zijn met het brede scala aan symptomen die met de ziekte gepaard gaan. Veel van deze symptomen zijn niet-specifiek en kunnen over het hoofd worden gezien of verkeerd worden geïnterpreteerd. Antidepressiva genezen Borrelia niet.
Het Falen van Artsen om Borrelia te Herkennen Verlamt en Doodt Mensen
Het gebrek aan kennis over Lyme onder artsen kan verwoestende gevolgen hebben voor patiënten. Misdiagnose en onbekwaamheid kunnen voorheen actieve en gezonde mensen veranderen in gehandicapten. De meeste artsen hebben geen echt begrip van de symptomen van de ziekte. Ze hebben mogelijk verouderde leerboeken gelezen die onjuiste informatie bevatten, en velen hebben waarschijnlijk nog nooit een enkel boek over het onderwerp gelezen. Hierdoor worden mensen overgelaten aan levenslang lijden of zelfs de dood.
Behandeling: Het Staat Niet in de Leerboeken, en Elke Arts Moet Dit Weten
Patiënten die het geluk hebben om een officiële Lyme-diagnose te krijgen, krijgen vaak een enkele kuur antibiotica voorgeschreven en worden vervolgens op pad gestuurd met de verwachting dat ze hun leven weer kunnen oppakken. Veel mensen met langdurige infecties en ernstige symptomen ervaren echter weinig tot geen verbetering na deze behandeling. Er zijn een handvol patiënten die meer uitgebreide zorg krijgen, waarbij ze meerdere antibioticakuren per jaar ondergaan—soms jarenlang. Deze mensen kunnen getuigen van het ware tempo en de effectiviteit van de behandeling. Een enkele kuur antibiotica is waarschijnlijk niet genoeg om iemand te genezen die aan chronische Lyme lijdt. Hoewel het voldoende kan zijn voor de behandeling van een simpele urineweginfectie, vereist Lyme langdurige en zorgvuldig beheerde therapie. De realiteit van de behandeling en de noodzakelijke duur zijn geen geheimen—ze moeten door alle zorgprofessionals worden begrepen.
Een studie van Preac-Mursic et al. benadrukt het voortbestaan van Borrelia burgdorferi bij patiënten, zelfs na een antibioticabehandeling. De onderzoekers ontdekten dat, ondanks de behandeling, de bacteriën nog steeds konden worden gekweekt uit de weefsels van patiënten en dat sommige individuen klinische of subklinische ziekte bleven ervaren zonder detecteerbare antilichaamniveaus. Dit suggereert dat antibiotische therapie soms de immuunrespons kan onderdrukken, waardoor traditionele tests onbetrouwbaar worden voor het opsporen van aanhoudende infecties. De studie concludeert dat zowel vroege als chronische Lyme, met aanhoudende Borrelia na behandeling, niet kan worden uitgesloten op basis van negatieve antilichaamtests. ("Overleving van Borrelia burgdorferi bij antibiotisch behandelde patiënten met Lyme-borreliose")
Het Gezondheidszorgsysteem Heeft Nauwkeurige Testmethoden Verlaten
Een studie van Hodzic et al. onderzocht de effectiviteit van antibioticabehandeling in een muismodel van de ziekte van Lyme. Muizen geïnfecteerd met Borrelia burgdorferi werden behandeld met ceftriaxon in zowel de vroege (3 weken) als de chronische (4 maanden) stadia van infectie. Hoewel de antibioticabehandeling de muizen consequent cultuur-negatief maakte, bleven sommige weefsels PCR-positief, en werden spirocheten gevonden in collageenrijke weefsels. Bovendien waren teken die zich voedden met behandelde muizen in staat om de spirocheten over te dragen aan niet-geïnfecteerde muizen, wat aangeeft dat niet-delende maar infectieuze spirocheten bleven bestaan. Dit was vooral uitgesproken bij muizen die in het chronische stadium van de infectie werden behandeld. ("Persistentie van Borrelia burgdorferi na antibioticabehandeling bij muizen")
Het betekent simpelweg dat wanneer je antibiotica krijgt en daarna negatief test, dit slechts één ding aangeeft—de bloedtest is negatief, maar de bacteriën blijven diep ingebed in je collageenweefsels, nog steeds intact.
En Nu Wordt de Realiteit Nog Meedogenlozer
Een studie onder leiding van Eva Sapi en collega's onderzoekt of Borrelia burgdorferi, de bacterie die verantwoordelijk is voor de ziekte van Lyme, in het lichaam kan blijven bestaan, zelfs na langdurige antibioticabehandeling. De studie analyseerde weefsels van een 53-jarige Lyme-patiënt die 16 jaar lang uitgebreide antibioticatherapie had ondergaan. Ondanks de behandeling vonden de onderzoekers Borrelia-antigenen, DNA en biofilmclusters in de organen van de patiënt, waaronder de hersenen, het hart, de nieren en de lever. Deze bevindingen suggereren dat Borrelia kan blijven bestaan in zowel zijn spirocheetvorm als de antibioticumresistente biofilmvorm, wat chronische infectie veroorzaakt. De aanwezigheid van ontstekingsmarkers naast deze biofilms wijst erop dat deze persisterende bacteriën mogelijk ontstekingen blijven veroorzaken, wat leidt tot langdurige gezondheidsproblemen. ("De Langdurige Persistentie van Borrelia burgdorferi-Antigenen en DNA in de Weefsels van een Patiënt met Lyme")
Deze studie levert sterk bewijs dat Borrelia burgdorferi in het menselijk lichaam kan overleven ondanks agressieve antibioticabehandeling, wat de huidige opvattingen over Lyme-behandelingsprotocollen uitdaagt.
Artsen zullen dit nooit toegeven. Velen zijn zich niet eens bewust van deze studies. In feite is het mogelijk dat sommigen nooit verder hebben gelezen dan de leerboeken die ze tientallen jaren geleden bestudeerden. Stel je arts nog een vraag, vergelijkbaar met de vraag over de verschillende soorten Borrelia en hun symptomen: "Hoeveel morfologische vormen heeft Borrelia?" Ze zullen waarschijnlijk niet kunnen antwoorden. Sterker nog, ze moeten het woord "morfologisch" misschien opzoeken in het woordenboek. Vraag je arts of hij weet wat een biofilm is.
Een Nog Beangstigender Waarheid
Er zijn meer dan 350 ziekten waarvan bekend is dat ze geassocieerd zijn met Lyme-borreliose. Hieronder staat een lijst van slechts enkele daarvan. U kunt de volledige lijst downloaden en bekijken, samen met een verzameling rapporten. (downloaden en bekijken)
- Amyotrofe Laterale Sclerose (ALS - Lou Gehrig's Ziekte)
- Alzheimer
- Acute ischemische pontine beroerte
- Ernstige hartaandoeningen (Acute coronaire syndroom, Cardiomyopathie, Hartziekte)
- Ernstige neurologische aandoeningen (Acute myelitis, Transverse myelitis, Guillain-Barré Syndroom, Multiple Sclerose, Progressieve supranucleaire paralyse)
- Beroerte (Progressieve beroerte, Subarachnoïdale bloeding)
- Ademhalingsfalen
- Septische artritis
- Neonatale ademnood
- Wiegendoodsyndroom (SIDS)
- Chronisch Vermoeidheidssyndroom
- Fibromyalgie
- Meningitis
- Cerebrale atrofie
- Sclerodermie
- Reumatoïde Artritis
- Polymyalgia rheumatica
- Systemische vasculitis (Granulomatose van Wegener, Vasculitis)
- Dementie (Preseniele dementie, Omkeerbare dementie)
Er zijn meer dan 320 andere bevestigde aandoeningen opgenomen in het bestand.
Mogelijke Symptomen van Borrelia-Infectie
Dit is slechts een kleine greep uit de vele mogelijke symptomen die door Borrelia kunnen worden veroorzaakt. In de vroege stadia kunnen er helemaal geen symptomen zijn. Een persoon geïnfecteerd met Borrelia kan in het begin slechts één symptoom ontwikkelen, daarna twee in de loop van de tijd, en later drie, waarbij de symptomen zich in de loop van de jaren blijven opstapelen. Elk individu kan met verschillende symptomen verschijnen, en geen twee gevallen zijn precies hetzelfde.
- Vermoeidheid
- Hartkloppingen
- Moeite met concentreren
- Korte termijn geheugenproblemen
- Slaapstoornissen
- Depressie
- Prikkelbaarheid
- Angst
- Hoofdpijn
- Kortademigheid
- Wazig zicht
- Tinnitus (oorsuizen)
- Draaierigheid
- Misselijkheid
- Diarree
- Obstipatie
- Brandend maagzuur
- Buikpijn
- Nachtzweten
- Haaruitval
- Keelpijn
- Moeite met slikken
- Conjunctivitis
- Verhoogde gevoeligheid voor licht of geluid
- Willekeurige lichaamsklachten
- Bell’s palsy
- Meningitis
- Verdoofd gevoel in handen en voeten
- Artritis
- Droge huid
- Rillingen
- Koorts
- Spierpijn
- Gezwollen lymfeklieren
- Spraakproblemen
- Evenwichtsproblemen
- Hormonale veranderingen
- Triggeren van Hashimoto's ziekte
- Triggeren van diabetes
- Triggeren van elke andere aandoening
En uiteindelijk, na jaren van verslechterende gezondheid, krijgen veel mensen onjuiste diagnoses voor ernstige ziekten die niets te maken hebben met hun werkelijke aandoening. Terwijl hun gezondheid achteruitgaat, kunnen ze op verschillende ziekenhuisafdelingen terechtkomen, waar ze meer onjuiste diagnoses ontvangen die ze vaak gaan geloven.
Lees deze symptomen opnieuw zorgvuldig door. Dit helpt verklaren waarom miljoenen mensen antidepressiva krijgen voorgeschreven en hun diagnose jarenlang wordt uitgesteld—als die ooit wordt gevonden.
U kunt een complete lijst van symptomen hier vinden en ook een automatische online vragenlijst invullen om uw risico en symptomen van Borrelia-infectie te beoordelen.
Deel Dit met Iedereen Om U Heen, Zodat Meer Artsen (en het Publiek) Dit Kunnen Lezen
Informatie over de moeilijkheden bij de diagnose van Lyme moet breed worden gedeeld binnen de medische gemeenschap en de samenleving. Meer bewustwording kan leiden tot betere diagnostische praktijken, levens redden en de kwaliteit van leven van talloze mensen verbeteren. Dit is de echte pandemie waar niemand over praat. Degenen die gehandicapt raken door misdiagnoses blijven stemloos.
Elke arts kan slechts drie dagen besteden aan het lezen van de beschikbare rapporten en casestudies over de uitdagingen bij de diagnose van Borrelia en levens beginnen te redden. De informatie is niet verborgen—het is beschikbaar. En stop alsjeblieft met het willekeurig uitvoeren van ruggenprikken, aangezien dit patiënten verder kan schaden. Het is cruciaal om geïnformeerd te zijn over de slagingspercentages en beperkingen van deze diagnostische methode.
Aan de artsen (en het publiek): Als de oorzaak van de ziekte van een patiënt onduidelijk blijft, is dit een richting die het waard is om te verkennen. Veel patiënten met onverklaarbare symptomen kunnen al ongediagnosticeerd door het zorgsysteem zijn gegaan.
Vóór COVID was het onduidelijk waarom zoveel patiënten geen nauwkeurige diagnoses kregen. Nu is het veelgehoorde excuus: “U heeft Long COVID, er is niets aan te doen.” Dit leidt ertoe dat patiënten langzaam achteruitgaan. Voor de pandemie kregen velen vaak te horen dat hun symptomen “tussen de oren zitten.” Deze afwijzingen zijn talloze keren gehoord.
Medische Nalatigheid: Een Misdaad Tegen de Menselijkheid
Wanneer iemand een moord begaat, is dat een misdrijf. Doodslag door nalatigheid is ook strafbaar en leidt tot aanklachten en gevangenisstraf. Toch worden het zorgsysteem en artsen vaak beschermd door hun status. Echter, elke vorm van nalatigheid, onbekwaamheid of ontkenning bij het verlenen van zorg is niets minder dan een misdaad tegen de menselijkheid.